In 2021 heeft de wolf de Vlaamse overheid een slordige 212.000 euro gekost. Dit bedrag, dat bijna 50.000 euro meer is dan in 2020, roept vragen op over de haalbaarheid en effectiviteit van onze huidige aanpak. Als Vlaams Parlementslid voor Open VLD heb ik deze kwestie grondig bestudeerd en de kosten van de wolf aan de kaak gesteld.

De Kostenstructuur

Uit de cijfers blijkt dat de meeste uitgaven zijn gegaan naar subsidies voor wolfwerende omheiningen, goed voor 64.753 euro. Dit laat zien dat veehouders zich steeds meer willen beschermen tegen de aanvallen van wolven, vooral in Limburg, waar het merendeel van de aanvragen vandaan komt. Ondanks deze inspanningen zien we echter nog geen daling in het aantal aanvallen op vee. Dit is verontrustend en vraagt om een heroverweging van onze strategie.

Daarnaast zijn er ook aanzienlijke kosten gemaakt voor wetenschappelijk onderzoek, informatiecampagnes, en de aanschaf van wildcamera’s. De totalen voor deze activiteiten bedragen 57.996 euro voor onderzoek en campagnes, en 35.850 euro voor de camera’s. Dit geeft aan dat de Vlaamse overheid zich actief bezighoudt met het probleem, maar het resultaat blijft uit.

De Huidige Strategie: Een Dilemma

Het feit dat de wolf Europees beschermd is, beperkt onze mogelijkheden om adequaat te reageren op deze situatie. Het omheinen van weides blijft momenteel het enige legale middel om vee te beschermen. Dit gebrek aan alternatieven maakt de kosten onhoudbaar en vraagt om een breed debat over de bescherming van de wolf.

Mocht het beschermingsstatuut van de wolf veranderen, dan is het van belang om te onderzoeken welke andere opties we hebben. Dit zou ons in staat stellen om de kosten te verlagen, mogelijk door gebieden speciaal te omheinen voor wolven, zodat zij minder contact hebben met veehouders.

Een Toekomstgericht Visie

Tot dat moment is het cruciaal om zoveel mogelijk wolfwerende omheiningen te installeren. We bevinden ons in een situatie waarin de kosten van aanvallen en de aanleg van omheiningen elkaar blijven beïnvloeden. Wat we nodig hebben is een kentering, een “knik” waarbij het vee voldoende wordt beschermd en de wolf zich weer richt op wild.

Minister Demir heeft het ook aangekaart: de wolf biedt niet alleen kosten, maar ook baten, zoals ecotoerisme en het voorkomen van de verspreiding van wildziekten. Dit toont aan dat we het bredere plaatje moeten bekijken.

Conclusie

De kosten van de wolf zijn een serieuze zaak die niet genegeerd kan worden. We moeten als overheid ervoor zorgen dat we een verantwoordelijk beleid voeren dat zowel de belangen van de veehouders als de ecologische voordelen van de wolf in overweging neemt. Een combinatie van financiële verantwoordelijkheid en een doordachte bescherming van de wolf is noodzakelijk.

Ik blijf deze kwestie nauwgezet volgen en roep op tot een open en eerlijk debat over hoe we de wolf kunnen beheren, zonder daarbij de belangen van onze landbouwers uit het oog te verliezen. Het is tijd om samen te werken aan een toekomst waarin zowel de wolf als de veehouderij een plek heeft in onze samenleving.

Dit blogbericht is gebaseerd op een artikel dat verscheen in Het Belang van Limburg: https://www.hbvl.be/cnt/dmf20220308_96035261